درمان اختلال اضطراب

استفاده از انواع راه های درمان اضطراب و درمان اختلال اضطراب به شکل موثر و کارآمد به شما کمک می‌کند تا نحوه کنترل اضطراب خود را یاد بگیرید و آن را کاهش دهید. (و اجازه ندهید که اضطراب شما را کنترل کند). انتخاب راه های درمان اضطراب به نوع اضطرابی که دارید، بستگی دارد که در این مطلب به روش‌های تشخیص و راه های درمان اضطراب خواهیم پرداخت.

برای علائم مربوط به اضطراب خفیف، متخصصان سلامت روان ممکن است تغییرات سبک زندگی مانند. تمرینات ورزشی منظم و کاهش سطوح استرس را پیشنهاد کنند. همچنین می‌توانید درمان‌های روانشناختی را تجربه کنید. که در بسیاری از مراکز معتبر ارائه می‌شوند. در مواردی که علائم اضطراب متوسط تا شدید باشند، احتمالا به درمان‌های دارویی نیاز خواهید داشت.

درمان‌های روان‌شناختی (که با عنوان CBT نیز شناخته می‌شوند) به شما کمک می‌کنند. تا الگوهای فکری خود را تغییر دهید و بتوانید اضطراب خود را تحت کنترل داشته باشید و نگرانی‌های غیرمنطقی را کاهش دهید. انواع مختلفی از راه های درمان اضطراب روان‌شناختی و درمان اختلال اضطراب وجود دارد. برخی افراد ترجیح می‌دهند تا با یک متخصص کار کنند، در حالیکه برخی دیگر بیشتر از محیط گروهی استفاده می‌کنند.

درمان رفتاری شناختی (CBT)

درمان CBT به شکل درمان روان‌شناختی ساختاریافته‌‌ای است. که تاثیر طرز تفکر ما (شناخت) و عمل ما (رفتار) بر احساساتمان را شناسایی می‌کند. درمان CBT می‌تواند به صورت حضوری توسط متخصص، یا به صورت گروهی و یا آنلاین انجام شود.

درمان CBT برای شناسایی الگوهای فکری و رفتاری که شما را بیشتر مضطرب می‌کنند. یا هنگام تجربه اضطراب مانع بهتر شدن وضعیت شما می‌شوند، به کار می‌رود و انجام آن مستلزم مشاوره با یک متخصص روانشناسی است. هنگامی که شما هر الگوی نامطلوبی که به سبب ایجاد اضطراب در شما می‌شود را شناسایی می‌کنید، می‌توانید این الگوها را با الگوهایی که اضطراب شما را کاهش داده و مهارت‌های مقابله شما را بهبود می‌بخشند، جایگزین کنید.

درمان CBT با آموزش به شما درباره اینکه به چیزهای واقع‌گرایانه فکر کنید و بر حل مشکلات تمرکز نمائید کمک می‌کند. اگر بطور فعال از شرایط یا چیزهایی که موجب اضطراب می‌شوند اجتناب کنید، درمان CBT می‌تواند. به شما کمک کرده تا با ترس‌های خود مواجه شوید و با این شرایط منطقی‌تر برخورد کنید.

متخصصان از تعداد زیادی تکنیک‌های CBT استفاده می‌کنند. مثال‌هایی از این موارد عبارتند از:

• تشویق به شناسایی تفاوت میان نگرانی‌های سازنده و مخرب

• آموزش درباره نحوه رها ساختن نگرانی و حل مشکلات

• آموزش تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس (بویژه آرام‌سازی ماهیچه‌ای) برای کنترل اضطراب و علائم فیزیکی

بر خلاف درمان CBT، در رفتاردرمانی در درمان اختلال اضطراب برای تغییر اعتقادات و نگرش‌ها تلاشی صورت نمی‌گیرد. در عوض این درمان به جای تلاش برای تغییر الگوهای کناره‌گیری و نگرانی که اضطراب را بدتر می‌کنند، بر تشویق فعالیت‌هایی که پاداش‌دهنده و خوشایند هستند یا احساس رضایت را ایجاد می‌کنند، تمرکز دارد.

کناره‌گیری از موقعیت‌های ترسناک می‌تواند به این معنا باشد که شما فرصتی برای مواجه شدن با ترس خود ندارید و نمی‌توانید به خود نشان دهید که توانایی مقابله با آن را دارید و این شرایط به نوبه خود باعث تداوم اضطراب می‌شود. رفتار درمانی یکی از راه های درمان اضطراب است که عمدتا براساس درمانی با نام "در معرض‌گذاری رتبه‌بندی‌شده" انجام می‌شود.رویکردهای متفاوتی برای درمان از طریق مواجهه (معرض‌گذاری) وجود دارد، لیکن همه آنها بر این اساس هستند که شخص را در مواجهه با چیزهایی که او را مضطرب می‌کنند، قرار می‌دهند. این شرایط به شخص کمک می‌کند تا بجای کناره‌گیری و فرار از شرایط ترسناک، با این شرایط مقابله کند و بطور واقع‌بینانه به شرایط خود نگاه کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که درمان‌های روان‌شناسی موثرین گزینه درمان برای افراد مبتلا به افسردگی هستند ولی اگر علائم بیماری شدید باشد راه های درمان اضطراب به صورت دارویی هم وجود دارند که می‌توانند سودمند و مفید باشند.

استفاده از داروهای ضدافسردگی

برخی انواع داروهای ضدافسردگی برای مدیریت اضطراب و درمان اختلال اضطراب (حتی اگر علائم افسردگی را تجربه نکرده باشند) به بیماران کمک می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که افراد مضطرب هستند، تغییرات ویژه‌ای در مواد شیمیایی درون مغز آن‌ها (سروتین، نورآدرنالین و دوپامین) رخ می‌دهد. داروهای ضدافسردگی برای اصلاح عدم تعادل پیام‌های شیمیایی بین سلول‌های عصبی (نورون‌ها) در مغز طراحی شده‌اند.

همانند هر دارویی، طول مدت زمانی که شخص به مصرف داروهای ضدافسردگی نیاز دارد. به شدت شرایط و چگونگی پاسخ به درمان آنها بستگی دارد. برخی افراد تنها به مصرف کوتاه مدت نیاز دارند، در حالیکه برخی دیگر به مدیریت دائمی آن نیاز دارند. این مورد دقیقا شبیه کسی است که برای مدیریت دیابت از انسولین استفاده می‌کند (یا کسی که برای مدیریت آسم از ونتولین استفاده می‌کند).

داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی بی‌خطر و موثر بوده و اعتیادآور نیز نمی‌باشند. گاهی اوقات، افراد می‌خواهند سریعا مصرف داروهای ضدافسردگی را متوقف کنند، چرا که نگران هستند به آنها اعتیاد پیدا کنند. این تفکر ممکن است به این دلیل باشد. که داروهای ضدافسردگی را با سایر داروها (مثلا بنزودیازپین‌ها، آرام‌بخش‌ها) اشتباه می‌گیرند، اما متوقف‌کردن مصرف دارو باید تدریجی، به توصیه پزشک و تحت نظارت او باشد. یکی از راه های درمان اضطراب که بسیار کاربردی است، استفاده از داروهای بنزودیازپین است.

بنزودیازپین‌ها

بنزودیازپین‌ها (گاهی اوقات قرص‌های آرام‌بخش و خواب‌آور نیز نامیده می‌شوند) دسته‌ای از داروها هستند که در کوتاه مدت برای کمک به افراد جهت مقابله با شرایط اضطراب تجویز می‌شوند. بنزودیازپین‌ها باعث آرامش و کاهش اضطراب می‌شوند، اما به دلیل اینکه هوشیاری را کاهش می‌دهند، دارای مشکلاتی هستند و می‌تواند اعتیادآور باشند و برای مصرف طولانی مدت توصیه نمی‌شوند.

این دسته از داروها ممکن است برای دوره زمانی کوتاه (دو یا سه هفته) و یا در صورت استفاده متناوب به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی گسترده (ولی نه به عنوان اولین یا تنها گزینه درمانی) سودمند و مفید باشند.

عوارض جانبی بنزودیازپین‌ها چیست؟

داروهای ضدافسردگی باعث می‌شوند که احساس بهتری داشته باشید. اما شخصیت شما را تغییر نمی‌دهند و باعث نمی‌شوند که همیشه احساس خوشحالی داشته باشید. مشابه با مصرف سایر داروها، برخی افراد برخی عوارض جانبی را تجربه می‌کنند و باید درباره ریسک‌ها و مزایای این دارو با پزشک خود صحبت کنند. همچنین افراد باید اطلاعات درباره این داروها را نیز از پزشک بپرسند تا بتوانند آگاهانه تصمیم‌گیری کنند.

بسته به نوع داروی مصرفی، برخی عوارض جانبی مصرف این داروها ممکن است. شامل حالت تهوع، سردرد، اضطراب، عرق کردن، سرگیجه، آشفتگی، افزایش وزن، خشکی دهان و مشکلات جنسی و اختلالات خواب باشند. برخی از این علائم کوتاه مدت هستند، اما افرادی که هر یک از علائم را تجربه می‌کنند باید با پزشک خود مشورت کنند، زیرا روش‌هایی برای به حداقل رساندن آنها وجود دارد. احتمال وقوع عوارض جانبی خاص در مورد افراد و داروهای مختلف، متفاوت است.

برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب، داشتن افکار خودکشی چیز عجیبی نیست. استفاده از انواع راه های درمان اضطراب و داروهای مربوط به آن، احتمال آسیب‌رسانی شخص به خودش را کاهش می‌دهد. در دوره زمانی از هنگام شروع مصرف داروهای ضدافسردگی و پاسخ به درمان که ممکن است بیش از دو هفته طول بکشد. شخص باید به دقت توسط پزشک تحت نظر باشد و پیشرفت او بررسی شود. چرا که ریسک رفتار خودکشی ممکن است بویژه در افراد جوان اندکی بالا باشد.

گستره وسیعی از استراتژی‌های مدیریت اضطراب وجود دارند. که از راه های درمان اضطراب به شمار می‌روند و می‌توانند به شما در کاهش اضطراب کمک کنند. استراتژی‌های کارساز از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. و یافتن بهترین استراتژی برای شما ممکن است زمان‌بر است.

1- تنفس آرام: نفس‌کشیدن آرام یکی از راه های درمان اضطراب است. زمانی که مضطرب هستید، تنفس شما سریع‌تر و کمتر می‌شود. سعی کنید عمدا تنفس خود را کاهش دهید. تا سه بشمارید و به آرامی نفس خود را داخل بکشید، سپس تا سه بشمارید و نفس خود را بیرون دهید.

2- آرام‌سازی عضلات: مکان آرامی پیدا کنید. چشمان خود را ببندید و به آرامی فشار دهید. سپس هر یک از گروه‌های عضلانی از انگشتان پا تا سر خود را شل کنید. به مدت سه ثانیه فشار را نگه دارید و سپس خیلی سریع آنرا رها کنید. این کار می‌تواند به کاهش احساس فشار ماهیچه‌ای که ناشی از اضطراب است. کمک کند و یکی از راه های درمان اضطراب است.

3- در زمان حال زندگی کنید. اضطراب افکار شما را به آینده‌ای وحشتناک که هنوز اتفاق نیفتاده می‌برد. سعی کنید خود را به همان جایی که اکنون هستید، برگردانید. انجام تمرین‌های خودآگاهی می‌تواند به شما کمک کند.

4- سبک زندگی سالمی را انتخاب کنید. فعال بودن، تغذیه خوب، طبیعت‌گردی، وقت گذرانی با خانواده و دوستان، کاهش استرس و انجام فعالیت‌های لذت‌بخش همگی در کاهش اضطراب و بهبود تندرستی موثر و کارآمد هستند و از راه های درمان اضطراب است.

5- کارهای شجاعانه کوچک انجام دهید. اجتناب و دروی از آنچه که شما را مضطرب می‌کند، در کوتاه مدت موجب تسکین اضطراب شما می‌شود، اما می‌تواند در طولانی مدت شما را بیشتر مضطرب کند. سعی کنید به چیزهایی که شما را مضطرب می‌کنند، فکر کنید. با انجام این کار متوجه خواهید شد، چیزی که از آن می‌ترسید احتمالا اتفاق نمی‌افتد، و حتی اگر هم رخ دهد، توانایی مقابله با آن را خواهید داشت.

ادامه استراتژی کاهش استرس

6- طرز فکر خود را تغییر دهید. طرز فکر شما بر احساسات شما تاثیر دارد. اضطراب می‌تواند خطری را بیش از حد بزرگ جلوه داده و توانایی شما برای مدیریت آنرا کم ارزیابی کند. سعی کنید از شرایطی که شما را مضطرب می‌کنند (به جای آنکه به بدترین سناریو فکر کنید) تفسیرهای متفاوتی داشته باشید. به واقعیت‌ها و اینکه خلاف افکار شما حقیقت دارد، فکر کنید.

7- زمانی را برای مواجهه با نگرانی‌ها در نظر بگیرید. اینکه نگرانی‌ها را بطور کامل متوقف کنید، کار دشوار و سختی است. بنابراین زمانی را برای رسیدگی کردن و رفع نگرانی‌های خود اختصاص دهید. حتی نوشتن و مرور آنها در ذهن به مدت ده دقیقه در هر شب، می‌تواند شما را از اینکه مدام به آنها فکر کنید باز دارد.

8- درباره اضطراب خود، آگاه باشید. دفتر خاطرات روزانه‌ای درباره اینکه چه زمانی بهترین وضعیت و چه زمانی بدترین وضعیت روحی شما است، داشته باشید. الگوهای ایجاد اضطراب خود را پیدا کنید و برای مدیریت اضطراب به صورت هفتگی یا روزانه برنامه‌ریزی کنید. این مورد یکی از راه های درمان اضطراب است که کمک زیادی به شما خواهد کرد.

9- از دیگران یاد بگیرید. صحبت کردن با کسانی که اضطراب را تجربه کرده‌اند. به شما کمک می‌کند تا کمتر احساس تنهایی کنید.

10- با خودتان مهربان باشید. به یاد داشته باشید شما مضطرب نیستید. شما ضعیف نیستید. شما حقیر یا ناتوان نیستید. شما یک اختلال سلامت روان دارید که اضطراب نامیده می‌شود و با استفاده از راه های درمان اضطراب، می‌توانید آن را درمان کنید.

خوب ماندن پس از درمان اضطراب، به اتخاذ سبک زندگی سالم و خودآگاهی شما از شرایط موج بستگی دارد، اما برخی اصولی کلی که برای اکثریت افراد سودمند و مفید است نیز وجود دارد. اقداماتی که می‌توانید انجام دهید. شامل کاهش و مدیریت سطوح استرس، حفظ سبک زندگی سالم، کاهش مصرف الکل، سیگار و انواع دارو است. خانواده و دوستان هم می‌توانند با ارائه پشتیبانی عاطفی از شما، نقش مهمی را ایفا کنند.

آشنایی با اختلال استرس و اضطراب شدید

اختلال استرس و اضطراب شدید چیست؟

 

تجربه اختلال روان شناختی، پس از رویداد آسیب زا، نشانه ASD است. اختلال ASD تشخیص روان شناختی نسبتا جدیدی است. فرد مبتلا به ASD بلافاصله پس از رویداد آسیب زا، اختلال روانی را تجربه می کند. اختلال استرس و اضطراب شدید یا ASD یک وضعیت گذرا است و معمولا علائم به مدت 3 تا 30 روز پس از رویداد آسیب زا ادامه می یابد. اگر علائم فرد بیش از یک ماه طول بکشد، پزشک معمولا این افراد را از لحاظ ابتلا به نوع شدید و دائمی این افسردگی یعنی اختلال PTSD ارزیابی خواهد کرد.

علائم استرس و اضطراب شدید چیست؟

افراد مبتلا به ASD، علائم مشابه با علائم PTSD و سایر اختلالات استرسی را تجربه می کنند.

علائم ASD در پنج گروه کلی زیر قرار می گیرند:

• علائم نفوذ افکار منفی. این کار زمانی رخ می دهد که فرد قادر به توقف مجدد رویداد آسیب زا از طریق مرور خاطرات، و یا رویاها نیست.

• خلق منفی یا نامناسب فرد ممکن است افکار منفی، غم و اندوه و بی حوصلگی و خلق پایین را تجربه کند.

• علائم تجزیه ای یا گسیختگی. این علائم می تواند شامل حس تغییر در واقعیت، عدم آگاهی از محیط پیرامون و ناتوانی در به یاد آوری بخشهایی از رویداد آسیب زا باشد.

• علائم اجتنابی. افراد مبتلا به این علائم عمدتا از افکار، احساسات، افراد یا مکانهای مرتبط با رویداد آسیب زا دوری می کنند.

• علائم ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﮕﯽ. این علائم می تواند شامل بی خوابی و سایر اختلالات خواب، دشواری در تمرکز و بی-حوصلگی یا پرخاشگری، که می تواند به صورت کلامی یا فیزیکی باشد، است. فرد همچنین ممکن است دچار دلواپسی شود یا محتاط باشد و به راحتی دچار هول و تشویش ناگهانی شود.

افراد مبتلا به ASD ممکن است به اختلالات بهداشت روانی دیگری نظیر اضطراب و افسردگی دچار شوند.

علائم اضطراب شامل موارد ذیل هستند:

• احساس وقوع فاجعه قریب الوقوع.

• نگرانی بیش از حد.

• دشواری در تمرکز.

• خستگی

• بی قراری

• مواجهه با افکار رقابت با دیگران.

علائم افسردگی شامل موارد ذیل هستند:

• دائما احساس ناامیدی، غم و اندوه یا بی حالی می کند

• خستگی

• گریه غیرمنتظره

• علاقه خود را به فعالیتهایی که زمانی لذت بخش بودند را از دست می دهد

• اشتها یا وزن بدن تغیر می کند

• به خودکشی یا خودزنی یا خود آسیب رسانی فکر می کند

تمامی این علائم، زندگی بیمار را به شدت دچار مشکل می‌کنند و به همین علت آشنایی با روش درمان استرس و اضطراب شدید بسیار لازم است. در ادامه مطلب به بررسی علل وقوع این اختلال و راه‌های درمان استرس و اضطراب شدید خواهیم پرداخت.

علل بروز اختلال استرس و اضطراب شدید

پس از تجربه یک یا چند رویداد آسیب زا، افراد ممکن است. دچار اختلال ASD شوند که درمان استرس و اضطراب شدید در اسرع زمان را لازم دارند. رویداد آسیب زا می تواند سبب آسیب جسمی، عاطفی و روانی قابل توجه باشد.

رویدادهای آسیب زای احتمالی می تواند شامل موارد ذیل باشد:

• مرگ یک عزیز

• تهدید به مرگ و یا آسیب جدی

• بلایای طبیعی

• تصادفات وسیله نقلیه موتوری

• تعرض جنسی یا تجاوز جنسی، یا خشونت خانوادگی

• ابتلا به بیماری لاعلاج

• زنده ماندن پس از یک آسیب مغزی شدید

 

عوامل خطرزا

روش تشخیص اختلال استرس و اضطراب شدید

 

پزشک یا متخصص بهداشت روان می تواند اختلال ASD را تشخیص دهد. آنها سوالاتی در مورد رویداد آسیب زا و علائم فردی می پرسند. متخصص مراقبتهای بهداشتی معمولا ASD را در صورتی که یک فرد 9 علامت یا بیشتر ASD را طی یک ماه از وقوع حادثه بروز دهد، تشخیص می دهد. علائمی که پس از این مدت زمان ظاهر می شوند یا بیش از یک ماه طول می کشند ممکن است نشان دهنده بروز اختلال PTSD باشد. برای تشخیص ASD، متخصص مراقبتهای بهداشتی نیز سایر علل احتمالی از جمله موارد زیر را بررسی خواهد کرد:

• سایر اختلالات روانی

• مصرف مواد

• بیماریهای پزشکی زمینه ای

روش درمان استرس و اضطراب شدید

برای درمان استرس و اضطراب شدید، درمانگر از نزدیک فرد بیمار را معاینه می‌کند. تا طرح درمان مطابق با نیازهای فردی او را ایجاد کند. درمان ASD بر کاهش علائم، بهبود مکانیزمهای مقابله و پیشگیری از PTSD تمرکز دارد.

در ابتدا رفتاردرمانی شناختی با محوریت تروما (CBT) به عنوان درمان اولیه بیماران مبتلا به استرس و اضطراب شدید، پیشنهاد می‌شود. هیچ آزمایش بالینی در مقایسه با CBT با محوریت تروما با سایر مداخلات با اثربخشی در درمان ASD یا پیشگیری از اختلال استرسی پس از آسیب (PTSD) وجود ندارد. CBT با محوریت تروما، گسترده ترین مورد مطالعه شده درمانی ASD با گسترده ترین شواهد اثربخشی می باشد.

 

برخی از گزینه های درمان استرس و اضطراب شدید، شامل موارد ذیل هستند:

پیشگیری از ابتلا به استرس و اضطراب شدید

خلاصه مطلب

استرس و اضطراب شدید یک بیماری نادر نیست و می تواند پس از تجربه رویداد آسیب زا رخ دهد. افرادی که شغل آنها در معرض رویدادهای آسیب زا می باشد، ریسک بالاتری به بروز این اختلال دارند و به درمان استرس و اضطراب شدید نیاز زیادی دارند. اختلال استرس و اضطراب شدید رابطه نزدیکی با اختلال موسوم به PTSD دارد و اکثر بیماران علائم مشابهی دارند. البته ASD بیماری کوتاه مدتی است. که معمولا در عرض یک ماه برطرف می شود، اما PTSD یک بیماری مزمن است که نوع بلندمدت این اختلال محسوب می‌شود.

هدف از درمان استرس و اضطراب شدید، کاهش علائم و کمک به فرد می باشد. تا راهکارهای موثر مقابله با این اختلال را یاد بگیرد. گزینه های درمان استرس و اضطراب شدید شامل درمان رفتاری شناختی یا CBT، روشهای ذهن‌آگاهی و دارو درمانی هستند. تماس‌داشتن با دوستان، خانواده و افراد اجتماع نیز می تواند به فرد کمک کنند تا احساسات خود را ارزیابی کند و پس از وقوع یک رویداد آسیب زا به زندگی سلامت خود ادامه دهد.

.